ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ-ΠΗΓΕΣ

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ-ΠΗΓΕΣ
    1. Wikipedia (Ελληνική, Αγγλική, Γερμανική)
    2. Emmy Patsi-Garin: «Επίτομο λεξικό Ελληνικής     Μυθολογίας»     εκδ. Οίκος Χάρη Πάτση, Αθήνα 1969
    3. Κερενυϊ Κ, Η Μυθολογία των Ελλήνων
    Εκδόσεις «Εστία», 1995, σελ. 359-367
    4. Jean Richepin: «Ελληνική Μυθολογία»,     μετάφρ.
    Νικολάου Τετενέ, εκδ. Οίκος     Βίβλος
    (Δημητράκος), Αθήνα 1953
    5. http://www.29dytika.gr/
    6. http://fourtounis.gr/
    7. http://www.evinochori-kalidona.gr
    8. http://www.diazoma.gr/
    9. Αθηναϊκό - Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων
    10. Αρχαία Καλυδώνα Δρ. Ολυμπία Βικάτου -         Αρχαιολόγος,     Προϊσταμένη της ΛΣΤ' Ε.Π.Κ.Α.     Μεσολογγίου, Ευηνοχώρι, 29     Μαΐου 2011
    11. Δημοσίευμα της εφημερίδας “Μεσολογγίτικα Χρονικά”, 4 Ιουνίου 2011
    12. Γεράσιμος Σ. Κατωπόδης,“Αιτωλική και Ακαρνανική     Συμπολιτεία”, Β Έκδοση Ιστορικής Αρχαιολογικής                                                                                                                         Εταιρίας Δ. Στερεάς Ελλάδος, Αγρίνιο 1990
    13. Τα αρχαία θέατρα της Αιτωλοακαρνανίας
    Εκδόσεις «Διάζωμα» Σειρά: Αρχαία Θέατρα Λ. Κολώνας, Μ.     Σταυροπούλου – Γάτση, Γ. Σταμάτης, Τα αρχαία θέατρα στην     Αιτωλοακαρνανία, Αθήνα, Σεπτέμβριος 2009-12-10
    Νομαρχία Αιτωλοακαρνανίας
    ΛΣΤ’ Ε.Π.Κ.Α.
    15. http://www.agrinioculture.gr/

Ανταπόκριση: Μαρασμός

Ο χώρος της Αρχαίας Καλυδώνας έχει αφήσει μεγάλη πολιτιστική κληρονομιά στην ευρύτερη περιοχή του νομού Αιτωλοακαρνανίας και πολύ περισσότερο στο χωριό του Ευηνοχωρίου. Η Καλυδώνα, αποτελούσε μία από τις μεγαλύτερες πόλεις της Αιτωλίας και ήταν μέλος της Αιτωλικής συμπολιτείας.

Ο σημερινός όμως χώρος της Καλυδώνας δεν συναντά τις προσδοκίες των επισκεπτών της. Κύριος παράγοντας είναι η αδιαφορία των αρχών του Ευηνοχωρίου για την προστασία και συντήρηση του χώρου. Ένα επιπλέον πρόβλημα δημιουργήθηκε το προηγούμενο καλοκαίρι, με την καταστροφή εδαφικών εκτάσεων κοντά στον αρχαιολογικό χώρο, ο οποίος αυτή τη χρονική στιγμή φαντάζει “κρανίου τόπος”. Εκτός από την έλλειψη προστασίας των μνημείων δεν υπάρχουν ξεναγοί ή άλλα μέσα ανάδειξης του χώρου.

Πολλοί κάτοικοι της ευρύτερης περιοχής, δυστυχώς, μόνο ως τοπωνύμιο γνωρίζουν την «Αρχαία Καλυδώνα». Τοπικοί φορείς και αρμόδιες υπηρεσίες δεν έχουν δείξει, το ανάλογο με την αίγλη της περιοχής, ενδιαφέρον ώστε να γίνει ο αρχαιολογικός χώρος γνωστός σε ευρύτερο κοινό.

Αρκετά από τα ευρήματα (αγγεία, διάκοσμοι κ.λπ.) βρίσκονται στιβαγμένα σε κάποιες αποθήκες ενώ θα μπορούσαν σήμερα να εκτίθενται σε μουσείο της περιοχής μας, για την κατασκευή του οποίου δεν έχει φροντίσει το κράτος ή η δημοτική μας αρχή.

Η ιστορία μας είναι κληρονομιά πολιτιστική και έχουμε χρέος να τη διατηρούμε και να τη συντηρούμε!!!
Πηγές

Η ΙΣΤΟΡΙΑ

Ι. Τα στοιχεία

Σ' αυτή την γη ο Βασιλιάς Αιτωλός επιλέγει και κτίζει την 2ο χιλιετία π.Χ, το πρώτο Βασίλειο των Αιτωλών την Καλυδώνα. Οφείλει το όνομά της στο μυθικό  Καλυδώνα, γιο του Αιτωλού. Η Καλυδώνα ακμάζει, είναι θρησκευτικό κέντρο των Αιτωλών και έχει κοινή ιστορική και θρησκευτική παράδοση με τις άλλες σπουδαίες Ελληνικές πόλεις. Έλαβε μέρος στην Αργοναυτική εκστρατεία, έστειλε ναυτική δύναμη στην Τροία, στρατό που νίκησαν τους Γαλάτες το 279 π.Χ., διαδραματίζει σπουδαίο ρόλο στην Αιτωλική συμπολιτεία ως κυρίαρχη πόλη και το 84 π.Χ. ο Καλυδώνιος Νικίας τιμάται από την Αιτωλική συμπολιτεία για την ανδρεία του.
H Καλυδώνα είναι μια από τις θρυλικές ομηρικές ακροπόλεις της Αιτωλίας. Ο Στράβων - που στον καιρό του (67 π.χ.-23 μ.μ.) είχαν ταπεινωθεί - λέγει ότι κάποτε, μαζί με την Πλευρώνα, οι δύο πόλεις ήταν «η δόξα της Ελλάδας».
Η Καλυδώνα - η «πετρήεσσα» του Ομήρου - βρίσκεται στη θέση «Κούτραγα» κοντά στο Ευηνοχώρι. Η ζωή της αρχίζει από την αρχή της προϊστορίας και φθάνει μέχρι τους ύστερους Ελληνικούς χρόνους. Κατά τους χρόνους του Πελοποννησιακού πολέμου ήταν αυτόνομη, αλλά μετά την μάχη των Λεύκτρων επανήλθε στην Αιτωλική κυριαρχία. Μεγάλες καταστροφές η πολιτεία υπέστη μετά τηνήττα των Αιτωλών απ' τον Φίλιππο Ε', αλλά και πάλι κατάφερε να βρει ξανά την αίγλη της...
Το 48 π.χ. αντιστάθηκε στα επεκτατικά σχέδια των Ρωμαίων. Τελικά όμως υποτάχθηκε στις λεγεώνες του Ιουλίου Καίσαρα, και το 30 π.Χ. την κατέστρεψε απ’ τα θεμέλια της και την έσβησε εντελώς από το χάρτη, μεταφέροντας τους κατοίκους της στην νεοϊδρυθείσα από αυτόν πόλη της Νικόπολης και τους θησαυρούς της στην πόλη των Πατρών. O ναός της Λαφρίας Αρτέμιδος  εδράζεται πάνω σε μεγάλο εντυπωσιακό ανάλημμα που κτίστηκε το 500 π.Χ. Στο εσωτερικό του ναού φυλασσόταν το χρυσελεφάντινο άγαλμα της θεάς, έργο των Ναυπάκτιων καλλιτεχνών, Μέναιχμου και Σοΐδα, και χρονολογείται περί το 460 π.Χ. Πολύτιμες πληροφορίες μας παρέχει ο περιηγητής Παυσανίας τόσο για το άγαλμα, όσο και για τη λατρεία της θεάς. Το χρυσελεφάντινο άγαλμα της προστάτιδας θεάς Αρτέμιδας μεταφέρθηκε κι αυτό στην Πάτρα.
Σώζoνται - εκτός από τμήματα του τειχικού περιβόλου - δίκλιτη στοά καθώς και η ιερά οδός που οδηγεί στο λατρευτικό τέμενος των ναών της Λαφρίας Αρτέμιδος (φάσεις: 6ος και 5ος ή 4ος π.χ. αι.) και του Απόλλωνος. Ανατολικά της ιεράς οδού αποκαλύφθηκε ωραίος θολωτός τάφος. Η λίθινη θύρα του τάφου και οι προτομές του Ηρώου εκθέτονται σήμερα στο Μουσείο Αγρινίου. Το 1965 αποκαλύφθηκε το βουλευτήριο, που μοιάζει με εκείνο της αρχαίας μικρασιατικής Πριήνης. Σύμφωνα με τα νεώτερα δεδομένα της έρευνας, οι μελετητές θεωρούν ότι το μνημείο ταυτίζεται με θέατρο.

ΙΙ. Οι ανασκαφές

H Καλυδώνα, αποτελεί αντικείμενο αρχαιολογικών ερευνών Ελλήνων και Δανών αρχαιολόγων από το 1926. Τη θέση της αρχαίας πόλης εντόπισαν, βασισμένοι στις περιγραφές του Στράβωνα, δύο περιηγητές το 1805.

Οι πρώτες έρευνες στην Καλυδώνα (Λάφριο και Ηρώο) διεξήχθησαν από τους E. Dyggve, Fr.Poulsen και Κ.Α. Ρωμαίο.

Το νέο ερευνητικό πρόγραμμα που ξεκίνησε το 2001 διενεργείται υπό την εποπτεία της ΛΣΤ΄ Εφορείας Προϊστορικών και Κλασικών Αρχαιοτήτων. Οι νέες έρευνες πραγματοποιούνται από το Ινστιτούτο της Δανίας, αρχικά σε συνεργασία με την Εν Αθήναις Αρχαιολογική Εταιρεία (2001) και στη συνέχεια με τις αρμόδιες ΣΤ΄ Ε.Π.Κ.Α. (2002 – 2003) και ΛΣΤ’ Ε.Π.Κ.Α. (2004 – 2006). Συνδιευθυντές των ανασκαφών είναι ο Dr Soren Dietz από πλευράς Ινστιτούτου της Δανίας και Μαρία Σταυροπούλου – Γάτση από πλευράς Αρχαιολογικής Υπηρεσίας. Τον Μάιο 2011 το Ινστιτούτο της Δανίας χρηματοδότησε τις ανασκαφές με 100.000 ευρώ.

Πηγές

Το κυνήγι του Καλυδώνιου κάπρου Η ΕΞΕΛΙΞΗ

Σύμφωνα με τον μύθο, στο κυνήγι του καλυδώνιου κάπρου είχαν λάβει μέρος όλοι οι Αιτωλοί και Ακαρνάνες και μαζί τους ο Μελέαγρος, γιος του Οινέα και της Αλθαίας και η θεά Αταλάντη. Στη διάρκεια του κυνηγιού, ο κάπρος είχε πληγωθεί αρκετά από τα βέλη των κυνηγών. Όμως την τελευταία βολή την έριξε η θεά Αταλάντη. Παρ’όλα αυτά όμως ξεκίνησε ένας μεγάλος καβγάς για το ποιος σκότωσε τον κάπρο. Σε αυτό τον καβγά ο Μελέαγρος υποστήριξε την Αταλάντη, πράγμα που εξόργησε τους θείους του, αδερφούς της Αλθαίας και είχε ως αποτέλεσμα να τους σκοτώσει.
Και κάπως έτσι ήρθε και ο θάνατος του Μελέαγρου, όταν η Αλθαία άναψε τον δαυλό που είχε κρύψει στο σεντούκι της, όταν είχε γεννηθεί ο Μελέαγρος.

Εικ.1 Το κυνήγι του Καλυδώνιου κάπρου

Εικ. 2 Ο θάνατος του Μελέαγρου

Πηγές

Ο Καλυδώνιος κάπρος- Η αφορμή

Στην ελληνική μυθολογία με το όνομα Καλυδώνιος Κάπρος είναι γνωστό ένα φοβερό στο μέγεθος και στη δύναμη αγριογούρουνο, το οποίο έστειλε η θεά Άρτεμις για να τιμωρήσει τον βασιλιά της πόλεως Καλυδώνας στην Αιτωλία. Σύμφωνα με τον μύθο, ο βασιλιάς της Καλυδώνας, Οινέας, προσέφερε τους πρώτους ετήσιους καρπούς της χώρας προς όλους τους θεούς εκτός από την Άρτεμη. Η θεά τότε από την οργή της έστειλε τον Κάπρο, που σκότωνε τους γεωργούς όταν πήγαιναν να σπείρουν και προκαλούσε καταστροφές γενικώς στα υπάρχοντα των χωρικών. Τότε ο Μελέαγρος, γιος του Οινέα και της Αλθαίας, για να απαλλάξει τη χώρα από το θηρίο, κάλεσε τους περισσότερους από τους ήρωες της Ελλάδας και τους υποσχέθηκε ότι όποιος κατόρθωνε να το σκοτώσει θα έπαιρνε ως έπαθλο το τομάρι και το κεφάλι του θηρίου.

Εικ.  Η αναχώρηση για το κυνήγι του κάπρου
Πηγές

Τα πρόσωπα

ΟΙΝΕΑΣ και ΑΛΘΑΙΑ

Ο Οινέας ήταν βασιλιάς της Καλυδώνας και έβγαλε το κρασί από τα σταφύλια. Έτσι το κρασί ονομάστηκε «οίνος» από το όνομά του. Λέγεται, ότι ο Διόνυσος τον δίδαξε την τέχνη του κρασιού όταν φιλοξενήθηκε στο ανάκτορο του βασιλιά. Ο Θεός Διόνυσος επιθύμησε τη γυναίκα του, τη βασίλισσα Αλθαία, και ο Οινέας προσποιήθηκε ότι δεν κατάλαβε το σκοπό της επίσκεψης κι έφυγε από την πόλη για να θυσιάσει στην εξοχή. Έτσι το αμπέλι και η διδασκαλία για το πώς καλλιεργείται και πώς πίνεται το κρασί ήταν δώρο ευγνωμοσύνης του Διόνυσου προς τον Οινέα. Από τον έρωτα του Διόνυσου με την Αλθαία γεννήθηκε η Δηιάνειρα. Μετά το θάνατο της Αλθαίας, ο Οινέας παντρεύτηκε την Περίβοια με την οποία απέκτησε τον Τυδέα.

HΡΑΚΛΗΣ και ΔΗΙΑΝΕΙΡΑ

ΟΗρακλής συνάντησε στον Κάτω Κόσμο τον αδελφό της Δηιάνειρας, Μελέαγρο και του υποσχέθηκε ότι θα παντρευτεί τη Δηιανειρα. O Ηρακλής πάλεψε με τον ποταμό Αχελώο για χάρη της κόρης του Οινέα, όταν εκείνη αρνήθηκε την πρόταση του Αχελώου, ενώ δέχθηκε την πρόταση του Ηρακλή. Αυτή η απόφαση έκανε τον Αχελώο και τον Ηρακλή να έρθουν αντιμέτωποι και να καβγαδίσουν. Στη διάρκεια αυτής της διαμάχης ο Ηρακλής έσπασε το κέρας του Αχελώου, ενώ ο Αχελώος παραδόθηκε, ζήτησε όμως να του  επιστρέψει το κέρας. Στο τέλος ο Ηρακλής επέστρεψε το κέρας στον Αχελώο και έδωσε στον Οινέα εκείνο που χαρίζει άνθηση και άφθονους καρπούς στη γη. Κι έτσι παντρεύεται ο Ηρακλής την Δηιάνειρα και ζουν σε εκείνη την περιοχή.
Πηγές

Η Αρχαία Καλυδώνα στην Τέχνη

Η Καταγωγή του Μελέαγρου

 Σύμφωνα με τη μυθολογία βασιλιάς της Καλυδώνας ήταν ο Οινέας και σύζυγος του ήταν η Αλθαία. Ο Οινέας ήταν απόγονος του Ενδυμίωνα και της Προνόης. Εγγονός του Αγύνορα και γιος του Πορθάονα και της Ευρίτης. Καταγόταν από τον Αιτωλό κατά μία άποψη. Άλλη άποψη είναι ότι ο Οινέας καταγόταν από τον Δευκαλίωνα του οποίου ο γιος, Ορεστέας, ήταν παππούς του Οινέα, ο οποίος παντρεύτηκε την κόρη του Φαιστίου, Αλθαία και απέκτησαν οκτώ παιδιά. Τον Μελέαγρο, τον Αιτωλό, τις τέσσερεις Μελεαγρίδες, τον Τοξέα, τον Θυρέα και τον Κλίμενο. Μετά το θάνατο της Αλθαίας ο Οινέας παντρεύτηκε την Περίβια και απέκτησαν τον Τυδέα που ήταν πατέρας του Διομήδη.
 Αναφέρεται ότι η Αλθαία πήγε με τον θεό Άρη καθώς κοιμήθηκε μαζί του την ίδια μέρα που πήγε με τον Οινέα. Η Δηιάνειρα ήταν κόρη του Άρη και γυναίκα του Ηρακλή.
 Ο Μελέαγρος είναι αυτός που συνδέεται με μια πολύ τραγική ιστορία. Σύμφωνα με αυτή κατά την γέννησή του οι Μοίρες , είπαν στη μητέρα του την Αλθαία, πώς ο Μελέαγρος θα σκοτωνόταν όταν καιγόταν ολοκληρωτικά ένα δαυλί, που ήταν ήδη αναμμένο στο τζάκι. Εκείνη τότε πήρε το ξύλο, το έσβησε και το έκρυψε από όλους.

EIKONA:    Μελέαγρος και Καλυδώνιος Κάπρος 

Ρωμαϊκό αντίγραφο (150 μ.Χ) αγάλματος του 4ου αι. π. Χ, 

Μουσείο Βατικανού    
Πηγές

Κρυπτόλεξο Α' Ομάδας

Κρυπτόλεξο Β' Ομάδας

Ο Ιερός Τόπος εκπέμπει SOS

ΑΡΧΑΙA ΚΑΛΥΔΩΝΑ -Ευηνοχώρι

 Η μεγάλη φωτιά στις 25 Αυγούστου 2011 μετέτρεψε την Αρχαία Καλυδώνα σε γη πυρός. Η φωτιά αυτή έκαψε ολοσχερώς το χώρο της Αρχαίας Καλυδώνας.

 Καταστράφηκαν μεγάλες εκτάσεις με δέντρα και φυτά στη γύρω-περιοχή. Επιπλέον η φωτιά εμπόδισε τη συνέχιση των ανασκαφών για την ανακάλυψη νέων ευρημάτων.
 Πρέπει να επισημάνουμε ότι αυτή η καταστροφική φωτιά μπορεί να έκαψε ή ακόμα και να αφάνισε αρχαία αντικείμενα σημαντικής αξίας. Ελπίζουμε πως με τον καιρό η γη θα ξανανθίσει και πως θα μπορούν να συνεχιστούν οι έρευνες.
 Πρέπει όμως και οι αρμόδιες αρχές να φροντίσουν ώστε να καθαρισθεί ο χώρος από τα αποκαΐδια που άφησε πίσω της η μεγάλη φωτιά, που όχι μόνο χάλασε την αισθητική της περιοχής αλλά και που προκαλεί θλίψη στους επισκέπτες η εικόνα της τέλειας εγκατάλειψης. 

Αθανασία Σ.

Παναγιώτα Π.
Κωνσταντίνος Π.
Αναστασία Τ.
Βασιλική Φ.
Ελιονίντα Σ.

                                                                    Εικόνα: http://www.evinochori-kalidona.gr/

Η επίσκεψή μας στην Αρχαία Καλυδώνα

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΓΕΝΙΚΟΥ ΛΥΚΕΙΟΥ ΕΥΗΝΟΧΩΡΙΟΥ

Αναζήτηση προσφοράς για μονοήμερη εκδρομή στα Ιωάννινα-Μέτσοβο στις 3 Φεβρουαρίου 2012. Ημερομηνία κατάθεσης προσφορών: 17.01.2012.